Kızımdan Mektup

Canım Babama,

Şimdilik ben konuşuyorum annem yazıyor. Artık büyümeye başladım ( 15 hafta 5 günlükmüşüm )  ve aranızda bende varım demek istiyorum. Biliyorum ben sizi bir süre beklettim. Şimdide bekletiyorum. Henüz yolun yarısına bile gelmedik ama seni ve annemi tanıyabiliyorum.

Her sabah uyanıyorum ve annemin bir şeyler yemesini bekliyorum. O kendine gelip bir şeyler yiyene kadar ben bekliyorum. Sonra birlikte sallantılı yolculuğumuz başlıyor. Bazen çok sallanıyor ters dönüyorum bazende az sallanıyor ki o zaman hoşuma gidiyor. Annem arada elini karnına koyuyor canım az kaldı birazdan işte olacağız ve rahat edeceksin diyor anlıyorum ki yol yarılanmış.

Sonra iş başlıyor. Ben genelde sakin bekliyorum diyemem. Annem hissetmiyor ama ben neler neler yapıyorum yerimde. Burda yaptıklarım yapacaklarımın bir bölümü 🙂 bu annem var ya bu aralar çok yemeye başladı. Benim işime geliyor ama sana yazık. Batırır bak bu şekilde yemeye devam ederse seni.

Nedense bazen yerim çok daralıyor. Anlıyorum ki kızmış yine bir şeye. Allahtan çok sürmüyor.sakinleşince rahatlıyorum yine elini karnına koyup özürdiliyor benden. Bende hemen kabul ediyorum.ne yapayım kabul etmeyip.yemek yemezse ne olur halim. Şu şeyi çekiştire çekiştire canım çıkar valla. Sanırım biraz inat benim annem. Kimbilir sana nasıl davranıyordur. Doğmadan çekiştirmeye başladık bile. 🙂

Annemin anlattığına göre kardeşim olacakmış. Kokoş teyzeminde bir bebeği olacakmış. O bebekte benim kardeşim olacakmış. Görcez bakalım şu kardeş bebeği. İyi bir şey mi kardeş. Senin kardeşin var mı? Sanırım öğrenmem gereken çok şey var.

 Akşam olduğunu yine sallantılardan anlıyorum. Anlıyorum ki iş bitmiş ev başlıyor. Ev demek yemek demek yaşasın. Babaannem yine güzel yemekler yapmıştır. Onları da çok merak ediyorum. Onlarda beni merak ediyorlarmış annem öyle diyor. Babaanne demek senin annen demekmiş yani benimde annem demekmiş. Annem  işe gittiğinde ben onunla kalacakmışım. Annem dediki; seni benim kadar ve baban kadar seviyor merak etme.

Annemin annesi ise devamlı bana eşya alıp duruyormuş. Bir türlü söz dinlemiyormuş. Bizi sevdiğinden yapıyormuş ve çok merak ediyormuş. Onunda sesiniduyarım yakında.

 Birde Ufuk diye biri varmış. Beni sizden daha çok seveceğini söylemiş. O da senin kardeşinmiş. Bu kardeş denen şeyden ne çok var sizin yaşamınızda.

 Yemek yiyince güzel oluyor. Siz anlamıyorsunuz ama ben daha da hareketleniyorum. Annemde anlamıyor daha. Bazen elini koyuyor sanki bir şey var gibi. Ben varım orda.  Burası benim evim diyorum. Sonrada hoşuma gidiyor.

 Sonra sen geliyorsun. Kalp atışları hızlanınca anlıyorum babam gelmiş. Oğuluşum nasıl diyorsun bana. Arasırada şşşşşttt diye sesleniyorsun. Kim gelmiş diye seviyorsun. Aslında hepsini duyuyorum ve hissediyorum.

 Sonra anlıyorum ki annem uyuyor. Çünkü hiç hareket etmiyor. Zaten yatarken diyor ki haydi canım uyuyalım dinlenelim, yarın yeni bir gün bizi bekliyor. Hareket olmayınca bende uyuyorum sanırım.

 Bir süre daha burada kalacağım. Burası çok çok rahat. Ama zamanım gelince tanışacağız.

 Şimdilik bu kadar babacığım. Annem yoruldu ve işten çıkma saati gelmiş öyle diyor. Bilgisayarı kapatması gerekiyormuş. Şu ışık saçan şey mi bilgisayar dediği?

 Neyse bakalım. Annem kocaman öpelim dedi. Ben emmeyi tercih ederim ama annelerin sözünü dinlemek lazım.

 Görüşmek üzere. Kocamannnnnnn öptük seni.

NOT : benim yerime annem öpecekmiş seni. 🙂