Buluta Bakan Çocuklar

BULUTA BAKAN ÇOCUKLAR

 

Beyaz saçlı çocuk,

                       Kemal Ural’a…

 

çocuklar hayretle bakmayı bilir

rüzgarın biçimlendirdiği buluta

yeniden şekillenen buhar

kurulup dağılan suret

cisimsiz görüntü. yokta var

erken uyandığımız cumalar

Allah’ım ne kadar yakın

uyuyup uyandık bayram

silkelenip topraktan

uyanınca bayram

Allah ne kadar yakın

çocuklar hayretle bilir

işte dağılıp toplanan bulut

gölgesi düşmüş üstümüze

açılsın kat yerleri mutlak eprimiş

gün geçer gün geçer

yeniden söylenebilsin için

açılsın kat

çocukları koşturan rüzgar

dağılıp toplanan

 

içe katlanan sayfalar

kara ve tutsak gölge

bile kalmaz şu ağaca yaslı

çekilince sürükleyen ceset

kaybolur kara toprakta kara

gölge de dağılır. kalmaz

içe katlanan

 

kara ve dolu boşlukla

biriktirdi gölgeyi

yığılı ses yığılı eylem

ulaşmaz sözü kaldı kağıtta

katlanıp içe daha içe

eğilen başaklar

kara ve dolu

 

şimdi yeniden kim taşır kuşları

çeksin bulutu yolumuzdan

çocuklar hayretle koşuyorlar bir ip

ardında bir kuyruksuz uçurtma

bulutları sürükleyen

kim. taşır kuşları

 

beni uzak gördünüz

kelimelerim nakıs

söylemeye yetmiyor elimde

dökülmeyen kurşun

beni uzak

 

ben işte buruşturup mavi

üstüne kuşları mandallayan

bilirim. çocuklar

hayretle bakmayı…