Gün Sesi

GÜN SESİ

                                     direnen Maysa’ya

çiçeğe su yürüdü

işte kolların ne uzun

merakla boşluğa uzanan

böylece kuşanıyor yeryüzü

böylece göneniyor ev

böylece varsın

geldin iklim değişti

geçtik ebemkuşağının altından

bir daha göçmeyecek kuşlar

ısındı denizler

yumuşadı toprak

çatladı

açıldı tohum

 

sonra

birden değişti duvarların rengi

terliyor pencereleri evin

yetişmiyor soluğuna oda

yuvasız artık kırlangıçlar

yine de suskun ağzında yalnız

bir kırık gülümseme. direnen

renk çekildi yapraktan su

çekildi. ayca bir o kaldı evimizde

direnen bir o

çarpışan yeniden mamur etmek için evi

taşıyıp baharı yeşertecek

büyük dolaşımına katıp hayatın

yenecek

uzanıp boşluktan koparacak

baharın nefesini

 

nihayet

sesin yeni rengidir annenin

duvarlara bakan yüzünü ışıtan

sesin kokusudur babanın

çorak bahçeye dönen ellerini yeşerten

sesin doldurup evi yeniden inşa

yeniden var eden

yeniden gün

yeniden bahar…

 

hoş geldin

baharın izi