KUŞ GÖLGESİ
ben olduğumu söylediler
gölgelikte dolanan
yalnız ve kederli
çatal sesli kara cübbe
her sabah su vurup yüzüme
takındığım maske damlıyor
bilmediğim dili boğazımda düğüm
gözleri tat eli pepe
iki yönden buluşup
kapanan fermuar
günü kıstırıp iki ucundan
yaşamak dediğim toplam
bir kuş gölgesi
düşüyor kaldırıma
eziliyor taş
dağılıp kum
havada toz
şimdi sular yükseliyor
nereye sığınır kuşlar
takınıp sakallarımızı
çok uzaklarda gizli düşmanlar
toplanıp geldiler uzun bir çalı altında
yarayı kaldıran yakı
etin kalktı nasıl gelsin geri
kimin iğnesi teyeller
biri elinden tutsa
evinizde kaldı giz
ışıklar yanmadan çekilen perdeler
işte kendi başına bir çıban
patladı patlayacak
perdenin aralığında
yaradan uğramış larva
saçılıp birikiyor köşede başta
ah ki kim tutmuşsa bırakmaz
çocukları serpilsin
solmaz bir buket
gelin çiçeği
ben
olduğumu söylediler gölgelikte
dolanan yalnız
ve kederli çatal
sesli kara cübbe
Son yorumlar