CAMEKANDA ÂDEM
cam kuyuda bir yalvaç uzanmış göğe
hükmedemediği eti çoğalıyor. çoğalıyor
eti yiyebilirsiniz. uzun bir soluk
maden ocaklarının ağzından göğe
her kuyu daha içe. düştüm
içteyim tutamak aramak boşuna
dipte bir renk tayfının ortasında
ne çok beyaz. körlüyor gözlerimi
düştüm ilk değilim üstelik
arayan yok biliniyor yerim
dağılacak bulut bir rüzgar bekliyor
görevli. eli ağzında nefesini tutmuş
tiz bir ses. açılacak bahçe kapısı
dipteyim elimde sabır
plastik bir dal çeperde
konan kuş ne tatlı hayal
camekana doluyor kuşlar. birbirini soluyan
bir kuş. nefesini tutmuş
bırak. avcumda ılık sular
İsa değilim ayağımda çivi
yok göklerden çağırılmadım
çıkamam bu kuyudan çiviliyim
paçamdan tutuyor kızım omzuma tırmanan
şevkle taşıyorum haçımı
parmakları saçlarımı karıştıran
onduramam kimseyi ölüler uzak benden
ironik bir son işte birdenbire ölüvermem
Son yorumlar