sönen yıldızlar
kadar arsız
genişliyor
yutuyor
genişliyor
yutuyor
kolları seslerden
uzun
sönen yıldızlar
kadar arsız
genişliyor
yutuyor
genişliyor
yutuyor
kolları seslerden
uzun
anımsıyorum pembe bir duvarda
üç balon ve el ele kalpler
çünkü çocuklar vurmaz yüzümüze
büyürken yaptığımız hataları
bağlanma toprağa yer verdi, gönendin, yemek verdi
gün gelir toprak seni de yutar dünya doymuş değil
derler yaşadı kâm aldı hayattan
bir zaman güldü dost bahçeye girdi
kim görmüş dermanı yoktayken gülen
derdin dermanını yele vermişler
acılar taze
yüzlerde
çiçekler hep taze
mezarlıklarda
balca bir yer
ağdalanmış, yaprak altında
yemiş benimdir
çocuklar hayretle koşuyorlar bir ip
ardında bir kuyruksuz uçurtma
bulutları sürükleyen
kim. taşır kuşları
şimdi sular yükseliyor
nereye sığınır kuşlar
Son yorumlar