Şiir

yazdı

gün bir somun ekmeğe atılan çizikti

çatlayıp kızaran bir çizik

sesi çatlayıp doldurdu günü

afla geçilir kıştan

bir affın gölgesinde

yeni bahçeler inşa edilmiş

beklediğimiz bahçelere afla girilir

fosfor bomba olamaz

çocuk odalarında süs en fazla

yıldızlar ve ay dede

müjdelerle geldin

basamaklardan dökülen su

hangi örtüye saralım seni

meyletme koksa da süt

bozulmak dünyadaki kaderi

tekinsiz atlar salınır
saçlarının alışkın dökülüşünde omuzlarına

bir park konuşkanıdır çoğunca

ne çok gözyaşın var
ne zor alışmak
dünyaya

doğal bir ölüm içindir
bitki çayları ve ayna

altı köşe lahdinde yüce ece, gergin ve pürüzsüz kanatları duvarda asılı. hüsran içinde ve yalnız.