Şafak ÇELİK

müjdelerle geldin

basamaklardan dökülen su

hangi örtüye saralım seni

meyletme koksa da süt

bozulmak dünyadaki kaderi

tekinsiz atlar salınır
saçlarının alışkın dökülüşünde omuzlarına

bir park konuşkanıdır çoğunca

ne çok gözyaşın var
ne zor alışmak
dünyaya

doğal bir ölüm içindir
bitki çayları ve ayna

altı köşe lahdinde yüce ece, gergin ve pürüzsüz kanatları duvarda asılı. hüsran içinde ve yalnız.

paçamdan tutuyor kızım omzuma tırmanan
şevkle taşıyorum haçımı
parmakları saçlarımı karıştıran

çok metal antipas bu çitin ardı ne