KIŞ KORKUSU
gözlerinizle yağıyor kar
bu yüzyılda
balaban bir kışı indiriyor
ellerinizle
karla belli geçmeyecek ama
kar sesiyle dolu
dondurup kavanozlarda
yetişir bahara.
bir hatayı söyledim
bir hatayla değil
bir hata değil söylediğim
bir hatayı
yapılmış ve
her gün tekrarlanmakta
olan bir hatayı
söyledim çünkü
hatayla çıkıldı bahçeden
bizi kışa erdiren
sonra: tövbe
afla geçilir kıştan
bir affın gölgesinde
yeni bahçeler inşa edilmiş
beklediğimiz bahçelere afla girilir
baştan yapılmalı kışta
belki daha ilk
olana eklenmeli afla
ilk bahçeden çıkanlara
cümbüş bekleyen çocuklar pencerelerde
donmuş resimleri gelecek günlerin
korkulu geceyle yüklü kıştı
gittikçe koyu gittikçe kara
bir uzak ay bakarlardı
yetirip düşlerine
çocuklar pencerelerde
buz üstünde gözleri
ara: güzelleme
kışta sakladı
kar ki ihsan gökten
öldürüp yeniden doğurtacak
yağdıkça su
sızıp dolaşımına
ihsan
damarlarında
derin bir soluk bırakıp
asılı buğu
bu bahçeye de kış gelecek
sığınmalı kuşlar
yahut göç fakat uzak bahçeler
derin bir soluk
bu bahçede öldürüp tohumu
gömüp katı toprağa
yeşertmezse yeniden
bilmeyiz hangi eve açılır bu
metruk bir virane
yahut bir köşk
yeşertmezse tohumu yeniden
yitecek değil miyiz
öte: korku
yazdan yetiştirip
sarktı kışa
kıştan kalan büyük cezaların
müreffeh serinliği
kışta gördük ezayı şükür
böyle geçilirse karla
yazık bitecek yaz bitti yaz
geçilecek ve yine kış
ölüp doğulacak
ölüp doğulacak
ve yine kış
kar.
Son yorumlar