Kuş Gölgesi

KUŞ GÖLGESİ

 ben olduğumu söylediler

gölgelikte dolanan

yalnız ve kederli

çatal sesli kara cübbe

her sabah su vurup yüzüme

takındığım maske damlıyor

bilmediğim dili boğazımda düğüm

gözleri tat eli pepe

iki yönden buluşup

kapanan fermuar

günü kıstırıp iki ucundan

yaşamak dediğim toplam

bir kuş gölgesi

düşüyor kaldırıma

eziliyor taş

dağılıp kum

havada toz

 

şimdi sular yükseliyor

nereye sığınır kuşlar

takınıp sakallarımızı

çok uzaklarda gizli düşmanlar

toplanıp geldiler uzun bir çalı altında

yarayı kaldıran yakı

etin kalktı nasıl gelsin geri

kimin iğnesi teyeller

biri elinden tutsa

 

evinizde kaldı giz

ışıklar yanmadan çekilen perdeler

işte kendi başına bir çıban

patladı patlayacak

perdenin aralığında

yaradan uğramış larva

saçılıp birikiyor köşede başta

ah ki kim tutmuşsa bırakmaz

çocukları serpilsin

solmaz bir buket

gelin çiçeği

 

ben

olduğumu söylediler gölgelikte

dolanan yalnız

ve kederli çatal

sesli kara cübbe